Nie wiedziałem do jakiego działu mógłby pasować ten temat wiec niech będzie w mównicy.

Temat ma być o różnych samoróbkach broni palnej produkowanej w różnych zakątkach świata.
https://youtu.be/ZQG1bHugZRA

Samoróbki kłusowników z Zimbabwe. Szczególnie ciekawy dla mnie jest karabin czarno prochowy który wygląda jak zrobiony dosłownie przy użyciu minimalnej ilości narzędzi a i samo to ze jest czarnoprochowy sugeruje ze wytwórca nie miał tez dostępu do amunicji.

Samoróbki to bardzo szeroki temat, na drugim krańcu spektrum można wskazać ten pistolet maszynowy (pierwsze zdjęcie od góry): klik
zbudowany w końcu lat 60-ch, strzelający nabojami 5,6 mm bocznego zapłonu, używany podczas napadów przez Bandę Tołstopiatowych, działającą w Rostowie nad Donem na przełomie lat 60-ch i 70-ch XX wieku.

Ciekawostką jest fakt, że o ile pierwsze pistolety Tołstopiatowych strzelały tak jak napisałeś sportową amunicją .22LR której pewną ilość pozyskali bracia po włamaniu do jakiegoś klubu sportowego czy strzelnicy, to kolejne (ponieważ kończyły się skradzione naboje) bracia skonstruowali pod nabój 5,6x31 własnej produkcji (!). Nieczęsto się to zdarza, produkcja nie tylko własnej broni ale i amunicji.

Kojarzę na szybko jeden taki przypadek i to z Polski. 1 lutego 1979 z zakładu karnego w Wadowicach próbowało uciec czterech więźniów. Wykorzystali oni przy tym własnoręcznie wykonaną broń palną - 2 rewolwery (gwintowane!) kal. 8,5 mm (8- i 9-strzałowy) i 1 - 9,5 mm (6-strz.). Wyprodukowali je, jak również kilkadziesiąt naboi do nich, w więziennym warsztacie, w którym byli zatrudnieni. Wg jednego źródła jakie znalazłem na spłonki i materiał miotający wykorzystali po prostu masę zapałczaną (materiał pirotechniczny zawierający chloran potasu i czerwony fosfor) wg innego (relacji ostatniego żyjącego z nich) wyprodukowali prawdziwy materiał inicjujący, azydek ołowiu (sądząc z opisu raczej azydek sodu, ale mniejsza o szczegóły) i proch bezdymny z nitrocelulozy z nitrowania chusteczek higienicznych. Łuski były z rurek z elementów rowerów produkowanych w warsztacie (tu mam wątpliwość, aczkolwiek nie jestem cyklistą, to nie bardzo kojarzę by w rowerze były elementy z 9-10 mm rurek), pociski odlewane z ołowianych plomb z dodatkiem cyny lutowniczej.

tu mam wątpliwość, aczkolwiek nie jestem cyklistą, to nie bardzo kojarzę by w rowerze były elementy z 9-10 mm rurek

A były. Bagażnik.

Skoro mowa o wykorzystywaniu części rowerowych warto wspomnieć o pistoletach maszynowych Choroszmanów - klik.

No tak, ale to już nie jest taki "odjazd". Komora zamkowa była właśnie z rury z rowerowej ramy ale to jest 3-5 cm średnicy chyba więc to już nie taki dramat. A lufy robili z przyciętych luf karabinowych (pistolety były kal. 7,62). Co prawda gwint był w tym momencie niewłaściwy (skok dostosowany do dużo szybszego pocisku karabinowego) no ale przynajmniej w ogóle jakiś był.

https://www.youtube.com/watch?v=sIhGCRIQnCA

Trochę coś innego broń pana P.A Lutegi ktora miała być jednocześnie demonstracja polityczna a sam twórca poza skonstruowaniem samej broni zrobił jej dokładne plany i puścił w świat.

Improwizowania broń używana podczas powstania Mau Mau:

(z: Imperial War Museum)
Co ciekawe jest to broń zrobiona tak aby przypominała karabin powtarzalny Lee-Enfield, ale w rzeczywistości jest to broń jednostrzałowa, która choć ma spust, to nie jest on przeznaczony do jej odpalania.

Jak już o tubylcach - pistolet przerobiony przez Afgańczyków z karabinu Martini-Henry już był?

A toto by ktoś zrobił?
https://m.youtube.com/watch?v=sqbOjh3yxNY&t=781s

Jak przedwojennemu kowalowi który na oczy peemu nie widział udało się takie ustrojstwo zmontować...

Pistolet maszynowy samoróbka na naboje bocznego zapłonu 5,6 mm



Ciekawostką jest twórca - Evelyn Owen, opracował on później broń używaną przez Australijczyków w czasie II wojny światowej - OWEN MACHINE CARBINE.
(z: thefirearmblog.com)

(link do zdjęcia)
Pistolet maszynowy-samoróbka skonfiskowany w Brazylii (zdj. z homemadeguns.wordpress.com)
Broń zasilana jest nabojem 5,6 mm bocznego zapłonu. Nietypowo posiada dwa spusty(?). Czy to możliwe, że jeden służy do ognia ciągłego, a drugi do oddawania pojedynczych wystrzałów (tak jak w Beretta M1938) Jeżeli tak to, czemu ktoś wybrał taki sposób sterowania, a nie bardziej powszechny sposób z dźwignią lub podobnym elementem, który można ustawić w jednym z dwóch położeń Jeżeli nie to do czego może służyć drugi "spust"

Ad.1 - prawdopodobnie tak, ogień pojedynczy i ciągły

Ad.2 - po co - a bo tak to nie jest jakieś rzadkie bardzo rozwiązanie, właściwie ani lepsze ani gorsze od typowego przełącznika ognia. A może konstruktor miał właśnie do dyspozycji jakąś taką Berettę i sobie to z niej ściągnął?

Ad.3 - co to mogłoby być jeszcze - przyspiesznik (szneler), ale nie w broni tego rodzaju przecież (nieco toporny pm-samoróbka). Spotyka się toto czasem w wysokiej klasy broni myśliwskiej. Przyspiesznik ma za zadanie zmniejszyć siłę nacisku i drogę spustu. To sprężynowy mechanizm, który napina się takim właśnie "drugim cynglem". Dzięki temu strzał pada momentalnie po lekkim już wciśnięciu spustu (i można z łatwością strzelić sobie w nogę czy w kolegę ) ale serio, osoba obeznana z przyspiesznikiem korzysta z takiej jego zalety, że kiedy chce oddać super-precyzyjny strzał i płynnie, powoli ściągać spust by nie zdestabilizować idealnie wycelowanej broni to w trakcie tego ściągania zwierz na którego poluje może się akurat poruszyć czy coś. A jak strzelec ma przyspiesznik to może go sobie wcześniej napiąć i po tym idealnym wycelowaniu tylko lekko wcisnąć spust o ułamek jego normalnej drogi i już strzela.

Projected Recoilless Improvised Grenade w skrócie PRIG
(link do filmu)
Broń ta została stworzona na potrzeby IRA. Miała postać rury, w której umieszczono odpalany elektrycznie ładunek miotający czarnego prochu. Amunicję wytwarzano, wykorzystując puszki po jedzeniu (zob. film), w których umieszczano 600 g semtexu, w ulepszonej wersji w przedniej części umieszczano stożek, pełniący rolę wkładki kumulacyjnej. Pocisk był zaprojektowany tak, aby wybuchał przy uderzeniu. Poza pociskiem w wyrzutni umieszczano przeciwmasę, która przy wystrzale była wyrzucana w przeciwnym kierunku.

(na podst. cat-uxo.com)

Czy znane są inne typy broni czarnoprochowej przeznaczonej do miotania pocisków z głowicą kumulacyjną Jaka była donośność skuteczna PRIG Jaka była zdolność przebijania pancerza dla pierwotnej i ulepszonej wersji amunicji Jaka była masa i wymiary PRIG Czy z PRIG można było bezpiecznie dla użytkownika strzelać z wnętrza budynku

He he, Panzerfaust . Czarny proch dość dobrze nadaje się do układów o niskim ciśnieniu, bezodrzutowych itp., "zasyfia" je co prawda mocno, ale PzF to jednorazówka, nagarem się nie zaklei.

Odpowiedzi na resztę pytań nie znam niestety.

(zdj. z clocktowertenants.com)
Kubańska samoróbka, do której budowy wykorzystano części z Winchester Model 1907 oraz M1 Carbine. Lufa była wymienna, co pozwalało zmienić wykorzystywany typ naboju na jeden z następujących: .45, 9 mm, .30, dzięki czemu użytkownik mógł korzystać z dostępnych nabojów. Broń była zasilana z magazynków od pistoletów firmy Star albo specyficznego magazynka (zob. zdj.) o pojemności 35. Donośność skuteczna nie większa niż 25 metrów.
(na podst. military-exotic.blogspot.com)

Czy broń odziedziczyła zasadę działania Winchester Model 1907 (odrzut zamka swobodnego), M1 Carbine (odprowadzanie gazów prochowych), czy działała na jeszcze innej zasadzie Czy zmiana lufy była jedyną czynnością wymaganą do zmiany typu naboju, czy trzeba było zrobić coś jeszcze Czy szybkostrzelność była identyczna niezależnie od typu naboju, jeżeli nie to ile wynosiła dla każdego wspieranego typu naboju Od których dokładnie pistoletów firmy Star używano magazynków i jakie miały one pojemność Czy magazynek 35-nabojowy pochodził od wcześniej istniejącej broni, czy został stworzony specjalnie do tej broni, jeżeli to drugie, to czemu zdecydowano się na konstrukcję przypominającą Trommelmagazin 08, nie zaś prosty magazynek pudełkowy Czy ten specjalny magazynek współpracował ze wszystkimi typami nabojami, czy tylko częścią z nich, jeżeli to drugie to którymi dokładnie Jaka była masa tego magazynka i broń z podłączonym tym magazynkiem

Trochę za trudne pytania zadajesz, to by trzeba chyba osobiście znać twórcę lub mieć do dyspozycji egzemplarz.



Czy broń odziedziczyła zasadę działania Winchester Model 1907 (odrzut zamka swobodnego), M1 Carbine (odprowadzanie gazów prochowych), czy działała na jeszcze innej zasadzie - obstawiam swobodny zamek. Oryginalny M1907 był na nabój .351 Winchester Self Loading, mocniejszy od pozostałych wymienionych.

Czy zmiana lufy była jedyną czynnością wymaganą do zmiany typu naboju, czy trzeba było zrobić coś jeszcze - nie mam pojęcia, ale całkiem możliwe, że tylko lufa. .351 Win SL (9x35) ma długą łuskę, jak zamek był w stanie cofnąć się o tyle by wyrzucić ją, to i te pozostałe, krótsze mógł.

Czy szybkostrzelność była identyczna niezależnie od typu naboju - mam wrażenie, że nigdzie w tekście nie pada stwierdzenie, że to broń samoczynna. Jeśli tak, to oczywiście przy różnych nabojach szybkostrzelność była różna.

Magazynki - nie mam pojęcia, na pewno te od pistoletów Star nie mieściły naboju .30 Carbine bo on dużo dłuższy jest.

Autor wśród tagów użył , więc założyłem, że w opisywanej broni był dostępny ogień ciągły.

Aaa sorry, nie zwróciłem na tagi uwagi. Faktycznie to oznacza pistolet maszynowy.

Avenger

Ten pistolet maszynowy powstał w okolicach Belfastu, nie jest znany rok, w którym powstał. Nietypowo dla samoróbki posiada ona na sobie numer, jeżeli jest to numer seryjny i egzemplarze numerowano kolejno zaczynając od 1, to powstało kilkaset sztuk. Jeden egzemplarz namierzono po tym jak jego właściciel zamówił tłumik, który opisał jako.element maszyny przemysłowej.
Avenger to pistolet maszynowy zasilany nabojem 9x19 mm z magazynka od pistoletu maszynowego Sten dołączanego od dołu. Posiada składaną kolbę, którą można wykorzystać w roli przedniego chwytu po jej złożeniu (zob. zdj.) oraz tłumik. Broń jest prostokątna w przekroju poprzecznym, strzela z zamka otwartego, dostępny jest tylko ogień ciągły. Zamek zachodzi na lufę (jego część jest bardziej z przodu, niż tył lufy, gdy zamek jest w przednim położeniu). Jest to broń gładkolufowa, co może przewracanie się pocisku po trafieniu w nieopancerzony cel. Tłumik stanowi szczelną jednostkę, wewnątrz której umieszczono rurę z otworami (3/4 długości) oraz przegrody (1/4 długości).
(na podst. guns.fandom.com)

Czy pocisk był wyrzucany z broni z szybkość nad- czy podźwiękową Jak zrezygnowanie z gwintowania lufy wpłynęło na donośność skuteczną tej broni Jak opisywany tłumik wypadał pod względem skuteczności w porównaniu do fabrycznych tłumików do pistoletów maszynowych

Albo też numer jest "dla picu", żeby bardziej zaalarmować i nastraszyć służby policyjne, które w razie przechwycenia takiego pistoletu będą się obawiały, że bojownicy mają ich setki.

Jeden egzemplarz namierzono po tym jak jego właściciel zamówił tłumik, który opisał jako.element maszyny przemysłowej.
Avenger to pistolet maszynowy zasilany nabojem 9x19 mm z magazynka od pistoletu maszynowego Sten dołączanego od dołu. Posiada składaną kolbę, którą można wykorzystać w roli przedniego chwytu po jej złożeniu (zob. zdj.) oraz tłumik. Broń jest prostokątna w przekroju poprzecznym, strzela z zamka otwartego, dostępny jest tylko ogień ciągły. Zamek zachodzi na lufę (jego część jest bardziej z przodu, niż tył lufy, gdy zamek jest w przednim położeniu). Jest to broń gładkolufowa, co może przewracanie się pocisku po trafieniu w nieopancerzony cel. Tłumik stanowi szczelną jednostkę, wewnątrz której umieszczono rurę z otworami (3/4 długości) oraz przegrody (1/4 długości).
(na podst. guns.fandom.com)



Pocisk prawdopodobnie był naddźwiękowy. Tzn. ogromna większość nazwijmy to elaboracji naboju 9x19 to takie z naddźwiękową prędkością pocisku. Ale oczywiście są na rynku i poddźwiękowe też.

Nawet z gładką lufą pistolet powinien być dość skuteczny na kilkadziesiąt metrów. Tym koziołkowaniem pocisku to bym się tak nie podniecał. Ono ma duży wpływ na siłę rażenia pocisków karabinowych czy pośrednich, których wydłużenie (stosunek długości do kalibru) zwykle wynosi ze 4 albo i więcej. Więc jak koziołkujący pocisk obróci się bokiem, to opór jego ruchu gwałtownie rośnie, pocisk znacznie szybciej oddaje energię i powoduje rozległe zranienie. Ale pociski pistoletowe mają mniejsze wydłużenie, zwykle w granicach 2, rzeczony 9 Parabellum chyba 1,5 jak dobrze pamiętam. Więc ta różnica wynikająca z poruszania się bokiem nie jest już aż tak dramatyczna.

Na temat tłumika niewiele potrafię powiedzieć. Na oko wymiary ma w przybliżeniu poprawne (objętość tłumik to powinno być ok. 20 obj. lufy). Nie piszą, ile komór jest w środku tylko że pierwsza jest największa, tak jak powinno być. I nie piszą, czy miał korek na wylocie, zgaduję, że nie.

Ten wietnamski granatnik powstał w pierwszej połowie lat 50-ch XX wieku i był przeznaczony dla Việt Minh-u. Kaliber tej broni wynosi 32 mm, natomiast średnica pocisku to około 60 mm. W celu uruchomienia głównego ładunku miotającego wykorzystywano nabój ślepy. Mechanizm spustowy z samonapinaniem. Autor przypuszcza, że zastosowano głowicę kumulacyjną.

(na podst. military-exotic.blogspot.com)

Czy w tym czasie Việt Minh odczuwał doczukliwy brak skutecznej przenośnej broni przeciwpancernej, czy może bardziej potrzebowano przenośnej broni do miotania pocisków odłamkowych Kształt pocisk (zob. zdj.) jest wyraźnie inny od pocisków do granatników przeciwpancernych tego okresu (przykładowo RPG-2), czy kształt pocisku wynika z optymalizacji pod kątem skuteczności, czy wykorzystania dostępnych komponentów Czy Việt Minh używał w tym czasie jakiekolwiek broni wyposażonej w głowice kumulacyjne, jeżeli tak to jakiego typu, jeżeli nie to jaka byłaby zdolność przebicia pancerza pocisku wypełnionego materiałem wybuchowym (bez wkładki) i czy starczyłoby to na pojazdy pancerne użytkowane przez ich przeciwników