Jeden z autorów sowiźrzalskich z początku XVII w. w sposób bardzo oględny stwierdza, że papier z jego książki, "przeczytawszy, potym w piec abo wystrzelają". Żaden z wydawców tego nie wyjaśnia. Czy ktoś mądrzejszy ode mnie wie może, w jaki sposób papier wykorzystywano przy przygotowaniu ładunku (do strzelb? armat?). No chyba że intuicja prowadzi mnie na manowce i chodzi np. o sztuczne ognie.

Chodzi o amunicję do broni strzeleckiej (np. muszkietów). W tym okresie stosowano już w miarę powszechnie takie pseudo-scalone naboje w postaci kuli i odmierzonej porcji prochu zarolowanych w "tutkę" z papieru, zwykle natłuszczonego dla ochrony przed wilgocią. Ładowanie polegało na tym, że tylną część "naboju" odrywano lub odgryzano i część prochu podsypywano na panewkę; resztę prochu wsypywano do lufy, a następnie wkładano tam kulę wraz z resztą papieru, służącego jako przybitka.

Intuicja dobrze kolegę prowadzi - papieru używano na przybitki przy ładowaniu ręcznej broni palnej.

Bardzo dziękuję!