Chciałbym zapytać o temat gumowych bandaży na kołach nośnych pojazdówII wojny światowej. Na pewno stosowali je Niemcy w swoich pojazdach(wszystkich, poza Tygrysem E Tygrysem II, Jagdtigerem?).
Czy wszystkie wersje Tygrysa E miały koła stalowe czy tylko 800 ostatnich pojazdow?
Jakie są zalety bandaży gumowych na kołach nosnych? Jakie są wady? Czy opłaca się je stosować?
Czy inne kraje z tego okresu również stosowały je w swoich konstrukcjach?
Jeśli tak to w jakich?

W zasadzie jedynym zadaniem bandaży (pierścieni) gumowych montowanych na kołach jezdnych była amortyzacja . Jedynym ograniczeniem jest dostęp do surowców. Dużym problemem było również szybkie zużywanie się czy też problemy z połączeniem gumy z metalem kół.
Prześledziłem tak pobieżnie wielkoseryjne produkcje radzieckie i tak. Czołgi lekkie T 26 mimo resorowanych wózków posiadały bandaże na kołach. T60 nie wszystkie pojazdy posiadały natomiast T70 wszystkie. Również czołgi BT (czołgi szybkie) były zaopatrzone w bandaże. Również czołgi średnie czyli T34 czy T29 były ogumione. Natomiast czołgi ciężkie KW (1 i 2) jak również IS nie posiadały ogumienia. Prawdopodobnie były problemy z żywotnością z powodu dużego ciężaru.
Polskie 7TP również posiadały bandaże.
To tak pokrótce.
Również spotkałem się z tą liczbą (800).

Problemem gumowych pierścieni było ich odparzanie się. Pamiętam jak czytałem o ich problemach w trakcie prób w Polsce dostarczonych R-35 i H-35.

Dokładnie, nie pamiętam niestety ale w jakimś czołgu (może to 7TP) wymiana bandaży następowała chyba po 500 kilometrach.

O R35 owszem. O H35 czytać nie mogłeś, bo po pierwsze dostawa obejmowała H39, a po drugie o ile wiem dokumenty z ich testów nie są znane.

Ok, wierzę Ci więc nie szukam. 3 H-39 oczywiście, mój błąd.

Więc jeśli by dobrze zrobić amortyzację to można zrezygnować z bandazy?
Zastanawiam się dlaczego Niemcy z nich zrezygnowali pod koniec II wojny, może właśnie ze względu na surowce?
A czołgi po II wojnie światowej używały bandazy?