Szukając ostatnio informacji na temat włoskich odrzutowców z czasów II WŚ natknąłem się na informację, że Reggiane Re-2007 nigdy nie istniał.

Założenia tematu są proste. W grę wchodzą jedynie samoloty, projekty oraz wersję prawdziwych maszyn, które tak naprawdę nie istniały, a powstały jedynie w celu dezinformacji, żartu bądź z innej przyczyny.

Oprócz wspomnianego wcześniej samolotu mogę wymienić jeszcze:
- Fw - 200 Super Condor
- Weiss XNI - 2 Kameleon
- Me - 115

Ktoś znasz jeszcze jakieś?

Tu-200 (6-silnikowy Tu-20/95/jak go tam zwać)
MiG-37 - samolot stealth zbudowany w "kanciastej" technologii zbliżonej do F-117
F-19 - niewidzialny myśliwiec stealth

Kalinin K-7, a dokładniej wizja artystyczna, którą można spotkać w artykułach o nim.

https://pl.pinterest.com/pin/20125529554667687/

Jak choćby tutaj.

Heinkel He 113 - rysunki z radzieckiej tablicy sylwetek samolotów, 1944

(dostępne tutaj)

Z tej samej strony.



Focke - Wulf - 198

Który, jak piszą tutaj został najwidoczniej pomylony z De Schelde S.21.

Na tej stronie w bibliografii podana jest książka z czasów wojny.

Pojawia się też Messerschmitt Bf 162 opisany jako Jaguar

Akurat to nie fake, bo taki samolot rzeczywiście istniał.
http://www.luftarchiv.de/index.htm?/flugze...hmitt/me162.htm
Zbudowano dwa prototypy, choć polska czy angielska wiki podaję liczbę 3. Konstrukcja wywodzi się z Bf-110, którego kadłub poszerzono, dodano przeszklony dziób. Miał być konkurentem dla Ju-88.
Artykuł o nim z polskiej wiki:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Messerschmitt_Bf_162

Artykuł z gazety z czasów wojny, a dokładniej bitwy o Anglię opisujący walkę Jaguarów z Hurricanami i Spitfami - https://www.flightglobal.com/pdfarchive/vie...rschmitt+Jaguar

Źle się wyraziłem.
Tak, istniały prototypy, natomiast według angielskiej wiki:

Czyli istniał Messerschmitt Bf 162 ale Messerschmitt Jaguar to nazwa wymyślona dla zmylenia przeciwnika. Co udało się osiągnąć sądząc ze wspomnianej radzieckiej tablicy z 1944.

A, ja opatrzenie zrozumiałem.

Jak i z artykułu z angielskiej prasy.

Hmm nie chcę się mądrzyć, ale np. ta strona HistAviation też podaje 3 prototypy Bf 162, wymieniając przy tym ich numery fabryczne (817, 818, 819) i rejestracyjne (D-AIXA, D-AOBE, D-AOVI).

2 prototypy podaje dla bardzo podobnego rozpoznawczego Bf 161 (WerkNr. 811, 812, rej. D-AABA, D-AOBI).

Jak masz się tam mądrzyć to rób to dalej.
Sprawdziłem u Murawskiego w "Samoloty Luftwaffe" tom 2 i też podaje 3 prototypy.
Ostatni zbudowano już po zamknięciu prac nad samolotem. Wszystkie 3 prototypy posłużyły jako maszyny doświadczalne. V3 posłużyła do testowania zdalnie sterowanych stanowisk obronnych, które miały być zamontowane na Me-210.

Klagenfurt Klf-255



Podpis przy zdjęciach:
The Klagenfurt Klf-255 prototype was a funny April Fools Day joke of the "Fana de l'Aviation" magazine, issue #43. 1973

https://pl.pinterest.com/pin/845973111223811017/
https://www.pinterest.se/pin/548454060852686885/
https://pl.pinterest.com/pin/845973111223811016/

Fantazje na temat różnych wersji Spitfire - http://www.strijdbewijs.nl/birds/spitfire/...spitproject.htm

Nakajima AT-27 ("Gus")

http://www.daveswarbirds.com/Nippon/aircraft/Gus.htm

Inne nieistniejące samoloty z Kraju Kwitnącej Wiśni:



Znalezione na - http://www.whatifmodellers.com/index.php?topic=9938.0

Ta Nakajima to oczywiście fake, ale pamiętam że kiedyś czytałem artykuł o japońskich pracach nad takim właśnie myśliwcem, znaczy w takim układzie (2 silniki w kadłubie i przeciwbieżne śmigła). Nie pamiętam już jakiej firmy to była konstrukcja; prace przerwano zdaje się na etapie budowy prototypu z uwagi na koniec wojny.

Masz rację. Tyle, że Japończycy zbudowali prototyp i go nawet przetestowali.
Kawasaki Ki-64

Pytanie do bardziej zorientowanych w temacie współczesnego lotnictwa.
Irański IAIQ Qaher-313 jest "fake" samolotem, czy też nie? Teoretyczne prototyp pokazali, ale ciężki m. uwierzyć, aby takie państwo, jak Iran zdolne byłoby opracować samolot w konfiguracji stealth.

Właśnie trafiłem na artykuł o takich samolotach: Soviet Aircraft - Cold War Phantom Fighters. Oprócz samych samolotów, warto zwrócić uwagę na genezę ich "powstania" przykładowo Cheranovsky Tank Carrier

pojawia się praktycznie znikąd na łamach Picture Post (wydawanym przez New York Herald Tribune) w marcu 1951 i ma przenosić czołg T-34, czy taki samolot mógłby działać? Wiem, że istniał Burnelli CBY-3 w takim układzie ("lifting body"), ale ten musiałby unieść ładunek ponad 30 tonowy.
Ciekawy pod względem genezy jest też pewien MIG-19

gdyż został on stworzony przez firmę produkującą modele do składania

Podobnie jak MiG-37 "Ferret", istniejący chyba tylko w wyobraźni panów z Italeri.

O czym ty p... za przeproszeniem?

https://pl.wikipedia.org/wiki/MiG-19

Istniał radziecki myśliwiec o oznaczeniu MiG-19, ale wystarczy spojrzeć na jego zdjęcia i rysunki i na zdjęcia modelu MiG-19 (więcej zdjęć w linku), że zobaczyć, że nie ma zgodności między nimi, nie uważam się za wielkiego eksperta, jeżeli chodzi o wizualne rozpoznawanie samolotów, więc może ktoś doda więcej różnic, niż te które wymienię:
- wlot do silnika - w prawdziwym brak stożka nad wlotem, w modelu pokaźny stożek
- umiejscowienie wylotu z silnika - w prawdziwym w osi kadłuba, w modelu w jego dole
- ogon - w prawdziwym w układzie klasycznym, w modelu w układzie T
- płotki na górnych powierzchniach skrzydeł - w prawdziwym jedno na każde skrzydła, w modelu dwa
- działka - w prawdziwym dwa działka były u nasady skrzydeł (jedno na każde skrzydło) i jedno w kadłubie, w modelu nie ma działek w skrzydłach

Ten model to takie skrzyżowanie Jaka-36 http://www.krasnayazvezda.com/mer/equipeme...ons/yak36/6.jpg z hmmmm....

Pewne podobieństwo na pewno jest, ale im dłużej przyglądam się modelowi "MiG-19", tym bardziej skłaniam się ku wersji, że jest to "mieszanka" różnych myśliwców z połowy XX wieku, ale spoza ZSRR. Możliwe inspiracje
- kształt wlotu powietrza: F-86D "Sabre Dog" (USA)
- umiejscowienie wylotu: SAAB 29 (Szwecja)
- ogon: Pulqui II (Argentyna)

A zza tego wszystkiego wyziera widmo III Rzeszy w postaci Focke-Wulfa Ta-183 Huckebein

Tak, ale to że jakiś niedouczony autor modeli do sklejania (a takich firm są tysiące na świecie) użył nieprawidłowego kadłuba samolotu (lub zrobił jakiś miszmasz z kilku) to chyba za mało by mówić że MIG-19 był "fake" samolotem.

Swoją drogą ten "Mig-19" ze zdjecią wyżej ma chyba najbliżej do Lim-6.
Ale tez nie do końca:)

Rozstrzygnięcie tego pozostawiam użytkownikowi ChochlikTW, jako że to on jest założycielem tego tematu.

Być może jest to jakieś "pokłosie" przeciekających informacji o realnym prototypie MiG-a I-320 (1949 r.)



BTW Rosjanie w powojennych konstrukcjach chyba nigdy nie umieszczali rakiet w taki sposób, na szeregu równoległych belek pod skrzydłami, jak np. amerykańskie HVAR-y. W okresie o którym mowa - początek lat 50. jak sądzę - rządziły u nich już wyrzutnie rurowe różnych typów. Podstawowa chyba była 8-pociskowa ORO-57 dla 8 rakiet S-5 kal. 57 mm



Pojedynczo na szynach podwieszano te wielkie rakiety w rodzaju S-24 ale ona ważyła prawie ćwierć tony, taki samolot jak na tym modelu zabrałby może 2 szt. ale nie 8.

Brzydko. Przytaczając tę ciekawostkę Daweo z pewnością wiedział, że biuro konstrukcyjne OKB-155 w 1952 skonstruowało myśliwiec pierwotnie oznaczony I-360/SM-2. Gdy trafił do produkcji seryjnej i uzbrojenia sowieckich siłach powietrznych (WWS), nadano mu oznaczenie wojskowe MiG-19. Następny nieparzysty numer po seryjnie produkowanym poprzedniku z tego samego OKB – MiG-17.


I dlatego nikt tego nie twierdzi, a przekonanie o takim twierdzeniu wynika jedynie z wyraźnego niezrozumienia, o co chodzi.


Oczywiście. W tym samym roku, co wyżej wspomniany MiG-17 (nieco wcześniej od niego), mikojanowskie OKB-155 zbudowało myśliwiec przechwytujący "na każdą pogodę" I-320/R:



Na zdjęciach niezbyt dobrze to widać, ale jeden z dwóch silników WK-1 miał wylot w połowie redanowego kadłuba. Do produkcji seryjnej i wojska nie trafił, a jego rozwój zatrzymał się na 2 prototypach.

W odpowiedzi na to samo zapotrzebowanie, OKB Suchoja skonstruowało całkiem podobny myśliwiec Su-15 (pierwszy o tym oznaczeniu):



Prototyp uległ katastrofie w 1949 roku i na tym się skończyło.

Zbieranie informacji wywiadowczych z ultra-paranoicznego państwa Stalina łatwe nie było, ale jednak "coś tam" na temat jednego czy drugiego trafiło do amerykańskiego wywiadu i jawnych publikacji tegoż. Zapewne strzępy – nieprecyzyjny szkic lub niewyraźna fotografia zrobiona z daleka? Jako, że samoloty nie były dalej rozwijane (a tym samym nieuznawane za szczególnie "wrażliwe"), niewykluczone, że takie ochłapy podrzucali Amerykanom... sami Sowieci? Lepiej samemu decydować, czym "karmi się" przeciwnik i przy okazji go dezinformować...

Niedokładny wizerunek, jakoś skojarzony z oznaczeniami sowieckich myśliwców trafiających wtedy do użytku, posłużył amerykańskiej firmie modelarskiej Aurora do wypuszczenia i reedycji w latach 1953-1958 zestawów oznaczonych początkowo "Yak 25" a następnie "MIG-19":



Przy sowieckiej obsesji tajności, prawidłowe oznaczenia ich samolotów (przynajmniej tych nie eksportowanych zagranicę) często klarowały się dopiero wiele lat po ich wprowadzeniu do eksploatacji. Przykładem może być choćby Su-24, na Zachodzie przez niemal całe lata 80-te XX w. typowany jako "Su-19" (tak czy owak "Fencer").

Nota bene, opracowane przez polskie Dowództwo Lotnictwa w kwietniu 1939 "Studium sił powietrznych Z.S.R.R." na podstawowy, wchodzący do uzbrojenia myśliwiec sowiecki, typowało Polikarpowa I-17. Samolot realny i... równie mało znaczący w historii WWS, co późniejsze I-320/Su-15 (1).

Ostatnio trafiłem na ciekawy artykuł (przetłumaczony na jęz. ros.) z POPULAR SCIENCE z 1951 zatytułowany How Deadly Are the Russian Jets?
Na ilustracji pojawiają się następujące sowieckie samoloty (według podpisów w tekście): Yak-25, Yak-19, MiG-9, Il-16, La-16, La-15, Mi-1 alias MiG-15.

Nie jestem wielkim znawcą, ale ilustracje Yak-25, Yak-19, MiG-9 jak dla mnie są dość zgodne z rzeczywistą (przy czym ilustracja Yak-19 sugeruje zdolność przenoszenia rakiet, w rzeczywistości nie było takiej możliwości)

Ilustracja Il-16 przedstawia tak naprawdę Ił-22, natomiast rzeczywisty Ił-16 to jednosilnikowy bombowiec nurkujący napędzany silnikiem tłokowym (zbudowano kilka prototypów Ił-16)

Ilustracja La-15 prawdopodobnie przedstawia tak naprawdę Su-9, natomiast rzeczywisty Ła-15 (lub jak kto woli FANTAIL) to jednosilnikowy górnopłat.

Czy ktoś wie co rysownik miał na myśli, jeżeli chodzi o La-16?

Natomiast jeżeli chodzi o dane zawarte w tekście to są one najczęściej dalekie od rzeczywistych, oto wybrane przypadki:

• Yak-19 i Yak-25 trafiły do produkcji seryjnej - w rzeczywistości powstały tylko prototypy
• Yak-25 waży 10 ton - w rzeczywistości 3 tony (gotowy do lotu)
• Il-16 jest w tej samej kategorii wagowej co North American B-45 - w rzeczywistości normalna masa startowa Ił-22 była równa 20 tonom, zaś B-45 ok. 50 tonom
• Istnieje już eskadra latająca na Il-16 - w rzeczywistości powstał jedynie prototyp Ił-22
• Kilkukrotnie wśród uzbrojenia znajdziemy działka kalibru 32 mm - w rzeczywistości przedstawione samoloty posiadały działka 23 mm lub działka 37 mm
• W uzbrojeniu możemy też znaleźć karabiny maszynowe 12,7 mm - w rzeczywistości przedstawione samoloty nie posiadały karabinów maszynowych jako uzbrojenia (przynajmniej w wersjach podstawowych)
• MiG-15 uzbrojony jest w 2 półautomatyczne działka rakietowe 40 mm, strzelające rakietami stabilizowanymi obrotowo z dużą szybkostrzelnością - w rzeczywistości uzbrojenie stanowiły klasyczne działka

Wspomniano także o następujących samolotach, bez umieszczania ilustracji:
Tu-64 dwusilnikowy bombowiec o prędkości maksymalnej 724 km/h mogący przenosić 2,5 ton bomb, wariant Tu-2
Yak-21 rakietoplan stanowiący rozwinięcie Me 163 napędzany mieszanką benzyny i kwasu azotowe
W rzeczywistości Tu-64 lub "samolot 64" miał to być bombowiec strategicznym o napędzie śmigłowym, ale nie doczekał się prototypu, jako że powstał Tu-4
Jak-21 był to jednosilnikowy samolot treningowy (dwuster) o napędzie odrzutowym, w układzie redanowym

Oryginalny artykuł - wraz z całym numerem Popular Science ze stycznia 1951 - można zobaczyć tu.


O ile ilustracja "Yak-19" w miarę dobrze odpowiada rzeczywistemu Jakowi 19:



To ilustracja "Yak-25" najbardziej przypomina (z wyjątkiem położenia kabiny pilota) rzeczywisty samolot Jak-30 (z 1948 roku – pierwszy o tym oznaczeniu).




Prawdziwy Jak-25 (też pierwszy) miał podobny kadłub i usterzenie, ale wciąż proste skrzydła:





Jako, że tamtejszemu "La-15" istotnie najbliżej do realnego Su-9 (tego pierwszego z 1946...),



to nierealny "La-16" byłby zapewne ekstrapolacją powszechnie widocznego wtedy trendu, by w kolejnych wersjach rozwojowych odrzutowców wymieniać skrzydła proste na skośne (jak ["Yak"] wyżej). Ekstrapolacją tu akurat nietrafioną, bo choć Suchoj opracował wersje rozwojowe swojego samolotu, to Su-11 i (projekt) Su-13 pozostały przy skrzydłach prostych.

La-16 opisywany jest jako pierwszy nocny myśliwiec [odrzutowy] w Związku Radzieckim, być może jest to jakieś dalekie echo "200" (inne oznaczenie: Ła-200) - był to samolot zaprojektowany w biurze Ławoczkina, wyposażony w radar i napędzany dwoma silnikami, ale nie miał on silników "lewego" i "prawego" tylko "przedni" i "tylni" (podobnie jak English Electric Lightning) tak, że patrząc na fotografię można było pomyśleć, że jest on jednosilnikowy:

(z: airwar.ru)
Być może La-16 to efekt połączenie informacji o tym właśnie samolocie (dwusilnikowy, ze skośnymi skrzydłami, z radarem) i tego "La-15".

Istniał "odrzutowy Tu-2", ale nie był to Tu-64 a "77" (inne oznaczenie: Tu-12), ale trzeba zaznaczyć że przynajmniej nie pomylili się co do tego, że za ten samolot odpowiedzialne było biura Tupolewa.

Pozostał jeszcze "radziecki Me 163" - być może chodzi tu o I-270 Posiadał napęd rakietowy, wyprodukowano 2 prototypy.

Wygląda na to, że po zachodniej stronie Żelaznej kurtyny posiadano pewien dostęp do materiałów ikonograficznych przedstawiających radzieckie samoloty wojskowe, ale za to bardzo ograniczony, jeżeli chodzi o jakiekolwiek inne dane - takie jak uzbrojenie, oznaczenia czy sam fakt znajdowania się w produkcji. Tutaj należy zadać pytanie co wiedziano o samolotach przeciwnika, jako że oczywiście całej wiedzy zapewne nie publikowano w pismach typu POPULAR SCIENCE.

Temat z innego forum o "fake" samolotach i projektach - https://www.secretprojects.co.uk/forum/inde...p?topic=26358.0

Fajna galeria "fake" dronów: http://beyondthesprues.com/Forum/index.php?topic=7608.0
Na str.21 zakłamany artykuł o projektach II RP- kopia Me-109 i odrzutowiec RWD: https://drive.google.com/file/d/1vryBchC--Y...-M0XWaepRu/view
Samoloty zwycięskiej Konfederacji (historia alternatywna): https://www.deviantart.com/soundwave3591/ar...Force-797097661
Wymysł internautów: https://www.plane-encyclopedia.com/communit...4-thundercloud/
A tutaj taka parodia : http://discaircraft.greyfalcon.us/Major%20Howdy%20Bixby.htm

W czasie Zimnej Wojny w zachodniej prasie pojawiały się samoloty, który miały być opracowywane lub produkowane w ZSRR, lecz w rzeczywistości nigdy nie istniały. Poniżej kilka przykładów.
Atomowy bombowiec

Atomowy nie oznacza w tym przypadku tylko zdolności przenoszenia, ale opisuje też rodzaj napędu - ten bombowiec miał być zasilany pokładowym reaktorem atomowym, co miało pozwolić dotrzeć w dowolne miejsce globu. Szybkość Mach 2, długość 98 metrów, uzbrojenie - 10 bomb wodorowych. Gdyby tego było mało to miała jeszcze istnieć wersja zdolna do pionowego startu

Co ciekawe sam rysunek nie był całkowitą fantazją ilustratora czasopisma, a powstał na podstawie rysunku z książki popularnego naukowej «Применение атомных двигателей в авиации» przedstawiającego samolot pasażerski.

RUSSIAN RHOMBOID

W 1954 roku na Zachodzie stała się znana praca A. I. Mikojana w której pisał on o rombowych skrzydłach. W 1956 roku opis radzieckiego myśliwca z takimi skrzydłami pojawił się we francuskim czasopiśmie lotniczym - pod nazwą MiG - naddźwiękowy myśliwiec uzbrojony w dwa działka. Następnie doczekał się też opisów w innych artykułach - według włoskiego był już produkowany, według hiszpańskiego posiadał w swoim uzbrojeniu kierowany rakiety, według innego francuskiego - był szkolno-bojowym samolotem poddźwiękowym.

MiG-18

Taki samolot opisano w numerze Popular Mechanics na styczeń 1949 roku. Napęd mieszany - główny silnik gwiazdowy chłodzony powietrzem, dodatkowy rakietowy. Szybkość maksymalna 900 km/godz., uzbrojenie - cztery działka, przeznaczenie - wywalczenie przewagi w powietrzu.
W rzeczywistości istniał MiG z napędem mieszanym - MiG-13, ale:

• napęd był tłokowy-odrzutowy - nie tłokowo-rakietowy
• silnik tłokowy był chłodzony cieczą - nie powietrzem
• silnik tłokowy był widlasty - nie gwiazdowy
• kabina była bardziej z tyłu (por. rys.)
• uzbrojenie stanowiło trzy działka - nie cztery

Czy MiG-13 kiedykolwiek pojawiły się publicznie na jakieś paradzie lub pokazie lotniczym

Yak-21

Razem z MiG-18 pojawił się również ten samolot - dwusilnikowy myśliwiec przechwytujący uzbrojony w trzy działka kalibru 20 mm stworzony z wykorzystaniem zdobytej niemieckiej technologii, zdolny również do wypełniania zadań myśliwca eskortowego. Samolot spodobał się rysownikom komiksów i można go znaleźć w amerykańskich komiksach z lat 50-ch XX wieku.
Rzeczywisty samolot z numerem 21 z biura A. S. Jakowlewa to szkolny dwumiejscowy samoloty odrzutowy (dwuster), natomiast w czasie gdy biuro Jakowlewa z Popular Mechanics-a wypuściło taki futurystycznie-kosmiczne wyglądający myśliwec, rzeczywiste biuro Jakowlewa wypuściło Jak-23 w całkowicie klasycznym układem i z prostymi skrzydłami.

Yak-26
Po zestrzeleniu U-2 w 1960 roku uznano, że Sowieci go skopiowali i produkują na własny użytek. W rzeczywistości podjęto prace projektowe z wykorzystaniem rozwiązań ze zestrzelonego U-2, ale były one prowadzone w biurze G. M. Berijewa, a nie A. S. Jakowlewa. Rzeczywisty Jak-26 był frontowym bombowcem, który powstał kilka lat przed wspomnianym zestrzeleniem.

Odrzutowa myśliwska łódź latająca od Jakowlewa
Pojawiła się w magazynie Life w 1953 roku. Poddźwiękowy myśliwiec uzbrojony w trzy działka kalibru 30 mm. Odpowiedź na amerykański Sea Dart. Możliwe bazowanie na okrętach nawodnych i podwodnych.

Myśliwiec przechwytujący pionowego startu

Również pojawił się w magazynie Life. Opracowany przez pojmanych niemieckich inżynierów dla obrony obiektów przemysłowych. Według publikacji miał już znajdować się w produkcji, a nawet zostać spotkanym przez pilotów Sabre-ów nad Koreą. Myśliwiec miał lądować w nietypowy sposób - na spadochronach - zob. ilustracja.
Jeżeli wspomniani piloci nie kłamali, to co widzieli w rzeczywistości

Kosmiczny myśliwiec
Taki myśliwiec pojawił się w Popular Mechanics - miał stanowić odpowiedź na X-15 i X-20, a być uzbrojony w rakiety niekierowane.

(z: alternathistory.com)

Może Sowieci testowali nowy model spadochronu albo fotela wyrzucanego.

W listopadowym POPULAR SCIENCE z 1951 roku znalazł się artykuł zatytułowana Is Russia Building These Speedsters?

Autor artykułu - Chalmers "Slick" Goodlin - powołując się na swoje źródło w Europie, twierdzi, że Rosjanie wykorzystując to co udało im się zdobyć z niemieckiego przemysłu lotniczego w czasie II wojny światowej prowadzą prace nad samolotami zdolnym do długotrwałego lotu z szybkością większą od dźwięku. W artykule zilustrowano trzy samoloty, opisane jako:

• Rozwinięcie samolotu Heinkel P-1080 z ogonem "T" (usterzenie poziome na szczycie usterzenia pionowego) napędzany dwoma silnikami strumieniowymi i wyposażony w podwozie w postaci wciąganej płozy
• Latający klin napędzany silnikiem strumieniowym zasilanym sproszkowanym węglem, mogący osiągnąć dwukrotność szybkości dźwięku
• Samolot z silnikami strumieniowymi umieszczonymi tak jak w samolocie Focke-Wulf Ta-283 i silnikiem rakietowym w kadłubie. Rozpiętość skrzydeł około 26 stóp, długość całkowita prawie 39 stóp. Zbiorniki paliwa rozmieszczone przed oraz za kabiną pilota.

(z: popsci.com)

Sam "Slick" Goodlin był pilotem testowym związanym z programem Bell X-1, który to był napędzany silnikiem rakietowym. Ciekawe skąd u niego lub jego dotąd niezawodnego źródła w Europie (private source in Europe that has proved reliable in the past) przekonanie, że Rosjanie stawiają na rozwój samolotów z silnikami strumieniowymi

Na comicbookplus.com dostępny jest atlas War Planes 1 z 1942 roku, pojawiają się tam fikcyjne opisane już w tym wątku, takie jak Focke Wulf FW 198, Sento KI-001 czy Heinkel He 113.
Na stronie piątej zilustrowano

Czy Russian I-18 to samolot całkowicie fikcyjny czy całkowicie rzeczywisty i tylko oznaczenie jest błędne (jeżeli tak to jakie jest prawdziwe)
Dalej na tej stronie pojawia się
Russian Sorret I-16B
to samolot jak najbardziej realny, ale co ma oznaczać i skąd wzięło się Sorret

I-18 wygląda mi na MiGa-3. Na tym zdjęciu też mamy I-18:



Na stronie skąd pochodzi to zdjęcie identyfikują go jako MiGa-3.
http://legendsintheirowntime.com/LiTOT/Oth...viet_index.html

Z kolei Russian Sorret I-16B to Polikarpow I-16, ale skąd Sorret to nie wiem.

Czytając o pierwszych dniach Barbarossy widziałem zgłoszenia MiG-1/3 przez pilotów Luftwaffe właśnie jako I-18

Guy Beresford Kerr Griffiths był pilotem samolotu pokładowego Skua, który został uszkodzony własną bombą, w wyniku czego dostał się do niewoli. Przebywając w obozie jenieckim sfabrykował dokument, który przedstawiał samolot i miał zmylić służby wywiadowcze III Rzeszy.

(rys. z nationalarchives.gov.uk)
Samolot który wymyślił był jednosilnikowy, dwubelkowy i wyposażony w 1 śmigło pchające (por. Saab 21). Widoczne jest uzbrojenie umieszczone w dziobie oraz przednich częściach belek oraz silnik rzędowy. Samolot choć dwubelkowy miał posiadać 1 statecznik pionowy umieszczony w strumieniu zaśmigłowym (por. ANT-23). Samolot miał posiadać kółko ogonowe (zob. rys.), więc golenie podwozia głównego musiałby mieć znaczną długość, aby śmigło nie uderzało w pas startowy.
Griffiths przypisał autorstwo wytwórni Westland, został uwolniony w 1945 roku, wziął udział w wojnie koreańskiej.

(na podst. hushkit.net)

Czy kiedykolwiek zbudowano samolot z co najmniej 1 śmigłem pchającym, kółkiem ogonowym i chowanym podwoziem głównym

S-31 Kurowashi

(rys. z en.wikipedia.org)
W końcowej fazie II wojny światowej w japońskim czasopiśmie Sora opublikowano opis fikcyjnego bombowca z zamiarem zmylenia alianckiego wywiadu. Nie ma śladów wskazujących na to, żeby udało się osiągnąć ten cel. Osiągi tego samolotu miały być następujące
Załoga: 5
Napęd: 4 x 24-cylindrowy silnik w układzie X chłodzony cieczą, poruszające 4 3-łopatowe przeciwbieżne śmigła, dwa umieszczone na przodzie kadłubem (ciągnące) i dwa umieszczone z tyłu (pchające)
Wymiary: rozpiętość 32,82 m, długość 21,09 m, wysokość 5,88 m, pow. skrzydeł 133 m²
Masa gotowego do lotu: 17850 kg
Szybkość: maksymalna 690 km/godz., przelotowa 589 km/godz., lądowania 145 km/godz.
Zasięg: 5900 km
Pułap: 15100 m
Paliwo: 8000 kg
Uzbrojenie: do 8000 kg bomb, 8 x karabin maszynowy 7,7 mm, 4 x działko 23 mm, przy czym broń lufowa miała być rozmieszczona w zdalnie sterowanych wieżyczkach zainstalowanych na krawędziach natarcia i spływu skrzydeł (zob. rys.)
(na podst. weaponsandwarfare.com)

Słodkie: pchacz w stylu Pfeila, silniki X-24 i przeciwbieżne śmigła. Cóż mogłoby pójść nie tak

MiG-2000

Radziecki myśliwiec zaprojektowany w Stanach Zjednoczonych. Brzmi bez sensu, ale istniał dobry powód stworzenia takiego projektu. Kiedy w Stanach Zjednoczonych projektowano nowy myśliwiec (przyszły YF-22), dostęp do informacji o osiągach najnowszych radzieckich myśliwców, był co najwyżej szczątkowy. W 1984 roku Bob Ward pracujący w General Dynamics wyliczył dane przyszłego radzieckiego myśliwca na podstawie dostępnych informacji o radzieckim przemyśle lotniczym. Bob Ward wysnuł wniosek, że myśliwiec będzie lekki i zwrotni i nie będzie trudnowykrywalny. Pod koniec 1984 roku projekt był gotowy, był to samolot w układzie "kaczka" (zob. rys) uzbrojony w 8 rakiet powietrze-powietrze. Symulacje wykazały, że taki myśliwiec stanowiłby poważne zagrożenie dla przyszłego Raptor-a, jeżeli dałby radę się do niego zbliżyć.
Projekt doczekał się publikacji, najpierw w Flug Revue w 1986 roku, następnie wielu różnych czasopismach lotniczych. Część publikacji przedstawiała ten myśliwiec jako owoc prac rzeczywistego biura konstrukcyjnego MiG.

(na podst. youroker.livejournal.com)

Czy po przeciwnej stronie też projektowano przyszłe myśliwce przeciwnika, czy wystarczały dane zebrane przez wywiad