https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&es...XimaKH0X11Adqq-

Trafiłem przypadkiem, ale ciekawe. Zasięg, energia pocisku, penetracja zbroi. Badania przeprowadzone na Politechnice Warszawskiej. Najważniejszy wniosek dla historyka:

Wyniki analiz numerycznych wskazują jednoznacznie, że prawdopodobieństwo przebicia pancerza o grubości 2 mm (używanego przez jazdę na początku XVI wieku) przez kulę ołowianą wystrzeloną z arkebuza było bardzo wysokie nawet dla odległości ostrzału do około 140 m.
Potwierdzone zostały informacje źródłowe, według których tego typu broń była w stanie przebić każdy dostępny w analizowanym okresie pancerz. Analizując skuteczność XVI wiecznej broni palnej należy wziąć pod uwagę jej niską celność oraz długi czas przeładowania. Zgodnie z informacjami dostępnymi w literaturze, w warunkach bojowych problem stanowiło trafienie za pomocą arkebuza celu na odległości powyżej 50 m.

P.S. I coś dla miłośników mniejszego hałasu

http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bw...c3-36d04a644b32

Analiza balistyczna łuku walijskiego użytego pod Crecy. Do pobrania jest cały artykuł. Nie chciałem tworzyć nowego tematu, ew. moderator może zmienić temat na analizy balistyczne broni dawnej.

W zbrojowni w Grazie wypalili z pistoletu do końskiej zbroi z około 1570 roku. o grubości 2.8mm - 3mm, z zaledwie ośmiu metrów i co prawda kula przebiła na wylot, ale ugrzęzła w dwóch zwykłych warstwach lnu pod zbroją. Energia wylotowa to około 900J, czyli dwa razy więcej więcej niż tego arkebuza na 140 metrze.

Pistolet z energią wylotową 988J ze stu metrów najwyraźniej przebił tylko 1mm stali.

Sir Roger Williams pisze że muszkiet jest w stanie zabijać ludzi w dobrych zbrojach powyżej 100 metrów, ale kule z muszkietów miały energie wylotowe wielokrotnie przekraczające tą tego arkebuza.

Generalnie to jest mnóstwo zmiennych tutaj, ale w przypadku tej analizy to chyba wybrał jakieś trochę nędzne właściwości materiału. Stwierdzenie że napierśniki bywały wykonane z czegoś przypominającego żeliwo to raczej grube nieporozumienie.

Dzięki! Bardzo ciekawe



3 mm zamiast 2 - a więc pancerz grubszy o 50%

I ciekawa jest dla mnie kwestia ołowiu: w symulacjach tych gości z PW przyjęto do obliczeń na ile się zorientowałem, pierwiastkowy ołów, sądząc po gęstości. Takiego mniej więcej można się spodziewać w XVI w. Natomiast gdzieś od ok. XIX w. powszechnie używa się stopu z domieszką antymonu (i bizmutu bodajże? nie pamiętam) który jest trochę twardszy i pociski z niego mniej się odkształcają. Powinny więc penetrować troszkę lepiej, a z drugiej strony nieco szybciej zwalniać lot (mniejsza gęstość, ale nieznacznie, nie wiem czy w ogóle ma to praktyczne znaczenie). Jaki ołów wzięto do eksperymentu w Grazie? Czy badacze postarali się o czysty metal w starym stylu, czy wzięli po prostu dostępny w handlu stop na kule dla amatorów dawnej broni palnej, strzelców czarnoprochowych itp.?

Ale kluczowe jest chyba to, co tam napisałeś na końcu. Goście przyjęli sobie do eksperymentu jakiś taki modelowy, uśredniony pancerz, z takimi parametrami, jakie znaleźli sobie w literaturze takiej czy innej. Nikt by im nie dał raczej do zabawy prawdziwego XVI-wiecznego pancerza, żeby sobie robili analizy składu i badania wytrzymałościowe. I można przypuszczać, że nie byli dalecy od prawdy, mówiąc, że pancerze były różnej jakości, lepsze i gorsze, powtarzalność cech wyrobu wykonywanego ręcznie przez różnych rzemieślników w różnych krajach i okresach była z pewnością słaba i ten pancerz w Grazie był właśnie akurat z takich lepszych.

Na litość Boską - w GRAZU!
Bo zakładam, iż chodzi o słynną zbrojownię i arsenał w tymże styryjskim mieście?

Pragnę też zauważyć, iż strzelanie do końskiej zbroji niekonieczne musi dać wynik dający się bezpośrednio ekstarpolować na ludzką zbroję.